El-Ğaffar: Günahları affeden
Betül’ün yaşadığı köyde çok kötü, yaşlı bir kadın vardı. Kimseyi sevmezdi. Hem de bazen köylülere kötülük yapardı. Köyde ona ait bir çeşme vardı. Köylünün suyu kesildiğinde kötü kadının çeşmesinden su almak zorunda kalırlardı. Ama öyle kolay değildi çeşmeden su almak. İlk önce kadının evine gidip ona yalvarmaları ve onun istediği parayı vermeleri gerekiyordu. Yoksa çeşmeyi kullanamazlardı. Bütün köylü usanmıştı bu durumdan. Ama ellerinden hiçbir şey gelmiyordu. Kötü kadına muhtaçlardı.
Bir gün Betül’ün evinde sular kesildi ve çeşmeden su almak için kötü kadının evinin kapısını çaldı. Kadın kapıya çıktı. “Ne istiyorsun?” “Rukiye Nine, bizim sular kesildi, çeşmeden su alabilir miyim?” “Parayı ver, suyu al!” diye sert bir cevap verdi. “Ama yanımda param yok” “Git evine, getir ve suyu al!” dedi yine. “Ama Rukiye Nine o kadar yolu tekrar nasıl geri giderim?” “Beni ilgilendirmez, git para getir!” dedi. Betül çaresizce eve geri dönmek üzere oradan ayrıldı. Eve giderken eskiden kullanılan su kuyusundan su almak için kuyuya eğildi. Fazla eğildiği için ayağı kaydı ve kuyuya düştü. Betül’ün çığlıklarını duyan Rukiye Nine eski su kuyusuna doğru koştu. Betül’ün kuyuda olduğunu gördü, onu kurtarmak için kuyuya ip sarkıttı.
Kuyudan çıktığında Betül hâlâ ağlıyordu. Rukiye Nine, Betül’e bir şey olmasından çok korkmuştu. Onu kucağına aldı, Betül ile beraber ağlamaya başladı. Yaptığı kötülükler için Betül ve köylülerden özür diledi. Allah’tan af olunmayı istedi. Köyün en yaşlısı bir daha kötülük yapmayacağına söz verirse, Allah’ın Rukiye Nine’nin günahlarını bağışlayacağını ve onu affedeceğini söyledi.
Banu Kopuz
