Çocuklar İçin Hikayelerle Esma’ül Hüsna: En-Nur

dua-eden-adam

En-Nur (Nurun, aydınlığın kaynağı, alemleri aydınlatan)
Ali beş yaşındaydı. Babasının sabah namazına kalkmasına uyandı. Babası namazını bitirdikten sonra ellerini gökyüzüne doğru kaldırıp dua etti, sonra da ‘Amin’ diyerek ellerini yüzüne sürdü. Ali babasının yanına koştu.
– Neden öyle yapıyorsun baba? dedi. Babası gülümsedi. Ali’yi kucağına aldı, pencerenin kenarındaki sandalyeye oturdular.
– Dua ediyordum bizim için… Sonra da teşekkür ediyordum.
– Kime teşekkür ediyordun? Neden teşekkür ediyordun?
– Bizi gün ışığına tekrar kavuşturan, bize sağlık ve yemek veren Allah’a teşekkür ediyordum.
– Gün ışığı mı?
– Evet, sabah namazından sonra gün doğuyor ve biz yeni bir güne başlıyoruz. Böylece bir günü daha görmüş oluyoruz. Bak güneş doğuyor… dedi babası eliyle dağın arkasından doğan güneşi işaret ederek. Biraz sonra babası konuşmaya devam etti:
– Güneş, ay ve yıldızların ışığı O’nun çok küçük bir aydınlığıdır, oğlum…
– Anlamadım, dedi Ali.
– Evde elektriklerin kesildiğini düşün. Bütün ev karanlık değil mi? Evin içinde elimizde mum ya da fener ile dolaşırız. İşte güneşte muma benzer, bütün evreni aydınlatacak ışığın çok küçük bir parçası. Kısaca güneş, ay ve yıldızlar, Allah’ın ışığının bir noktası sadece…
– Yaaa… Ne çok ışığı varmış Allah’ın!
– Evet oğlum, O istese hep gündüz olurdu. Ama her şeyi belli bir sıraya koymuş. Bize bu kadar aydınlığı bağışladığı için ona teşekkür etmeliyiz ve O’nu çok sevmeliyiz.
Banu Kopuz

5/5 - (6 votes)
(Visited 264 times, 1 visits today)

Related posts

Leave a Comment