Serra ilkokul ikinci sınıftaydı. Onu okula hergün annesi götürüyordu. Dönüşte de annesi alıyordu onu. Bir gün okulda öğretmen resim dersinde öğrencilerinden evde en sevdikleri oyuncakları çizmelerini istedi. Kimisi bebeklerini kimisi arabalarını kimisi uçaklarını kimisi de kılıç ve maskelerini çizdi. Emre ise hiçbir şey çizmedi. Öğretmen neden çizmediğini, yoksa hiç mi oyuncağı olmadığı sordu. Emre’nin cevabı ilginçti. -Öğretmenim ben artık büyüdüm. Bütün oyuncaklarımı da komşumuzun üç yaşındaki çocuğu Ali’ye verdim. Onun hiç yokmuş, annem öyle söyledi. Öğretmen bu cevaba hem güldü hem de şaşırdı. -Allah iyiliğini versin, aferin sana Emre! dedi.…
Read MoreÇocuklar için hikayelerle Esma’ül Hüsna: Ya Allah
